Ik heb zoveel ideeën dat ik soms niet weet waar ik moet beginnen. De afgelopen weken overspoelt mijn hoofd vrij vaak, doordat ik zo gepassioneerd ben, dat ik soms niet meer weet waar ik moet beginnen.
Stapje voor stapje filter ik alle ideeën en plannen en kom ik erachter wat het is dat ik met iedereen wil delen, omdat het mij zoveel opgeleverd heeft.
Nu het voor mezelf steeds duidelijker wordt, zie ik om me heen dat al veel mensen deze ideeën in meer of minder mate ook begrijpen.
Maar toch accepteren we ook heel veel, dat echt niet zou hoeven.
Wat is het dan waar ik zo sterk in geloof?
Nou lieve moeders, ik geloof dat we alle emoties die we voelen zouden moeten toelaten en vooral met elkaar zouden moeten delen. Als we dat namelijk niet doen en het maar blijven wegdrukken, begraaft het lichaam het ergens achter een muurtje in je lijf en het kost heel veel energie om dat altijd maar te moeten verstoppen.
Emoties voel je met een reden; het is een duidelijk teken van je lijf dat er iets verwerkt moet worden.
Frustratie, verdriet, hopeloosheid, onmacht; dat zijn maar een paar van de emoties die ook bij het moederschap horen en die er ook mogen zijn naast alle mooie emoties.
Het altijd maar wegstoppen van deze emoties kost veel energie wat kan leiden tot vermoeidheid, lusteloosheid, eindeloos piekeren en jezelf helemaal kwijt raken.
Het is tijd om je te realiseren dat alle emoties er mogen zijn!
Ik ben er voor je, help je erachter te komen wat jou blokkeert en weer jezelf te worden.
